Aðilar deildu um endurgreiðslu tryggingarfjár að upphæð 140.000 kr. Leigusamningurinn hafði verið ótímabundinn frá 1. ágúst 2011, og jafnframt kom fram í samningi að leigan skyldi haldast óbreytt út leigutímann. Í mars 2012 fékk leigjandinn þó tilkynningu um að leigan mundi hækka 1. ágúst.
Aðilar gerðu með sér ótímabundinn leigusamning með þriggja mánaða uppsagnarfresti. Þeir sömdu svo um að leigjandinn mundi fara úr íbúðinni eftir tveggja mánaða uppsagnarfrest. Deilur aðila snerust um það að leigusali neitaði að endurgreiða tryggingarféð eftir að leigjandi var fluttur út.
Leigjandi leitaði til nefndarinnar og krafðist þess að leigusala yrði gert að endurgreiða honum tryggingarfé að upphæð 50.000 kr. Aðila greindi verulega á um staðreyndir en hvorki hafði verið gerð úttekt á húsnæðinu við upphaf né lok leigutíma.
Ágreiningur var um hvort leigjanda hefði verið heimilt að rifta leigusamningi og eins um það hvort hann ætti rétt á að fá tryggingarfé endurgreitt. Atvik voru þau að vatnsrör sprakk um miðjan janúar 2011 og hinn 7.
Aðilar gerðu með sér tímabundinn leigusamning frá 1. janúar til 1. júní, en virðast þó hafa samið um að samningnum lyki 1. maí. Íbúðinni var þó ekki skilað fyrr en 4. maí.
Leigjandi leitaði til nefndarinnar eftir lok leigusamnings og krafðist þess að leigusali endurgreiddi fyrirframgreidda leigu og tryggingarfé, en leigusali hafði krafið hann um bætur vegna þrifa, hillna í ísskáp, eldavélar og viftu, samtals að upphæð 98.700 kr.
Leigjandi leitaði til nefndarinnar vegna ágreinings um tryggingarfé. Hann hafði haft íbúðina á leigu í sextán mánuði en við lok leigutíma tók leigjandinn kostnað við málun íbúðarinnar, þrif og leigu vegna fjögurra daga sem það tók að mála íbúðina.